Reporting live from Mornag, Tunisia

Een volgend blogbericht omdat Tunesië de laatste dagen nogal wat in de pers komt. Zoals je kan lezen, leef ik nog! :) De rellen zijn hier maandagavond zo'n beetje losgebarsten (maar niet echt waar ik woon), maar ik zal het even kort en schematisch uitleggen (met persfoto's van de manifestatie in Tunis vrijdag)

Op 17 december was er een jongeman van 26 (met een universitair diploma) groenten en fruit aan het verkopen in een stadje in Midden-Tunesië. Hij had hier echter geen vergunning voor. Gevolg: de politie maande hem hardhandig aan zijn boeltje te pakken. De tragiek is hier dus dat hij ondanks zijn opleiding geen werk kan vinden (in Tunesië is er dus kweetnieoeveel werkloosheid). Hierop steekt de kerel zichzelf in brand (bij wijze van zelfmoordaanslag). Hij wordt opgenomen in het ziekenhuis, de (gehate) president bezoekt hem en belooft in 2 jaar 300.000 jobs te creëren (dat is 17 per uur). De jongeman sterft enkele dagen later, en er volgen nog meer zelfmoordaanslagen in die trant.

Gevolg: in dat stadje waar het begon (Kasserine) komen de mensen in opstand. Eerst tegen de werkloosheid, maar eigenlijk gewoon in het algemeen tegen die president (Ben Ali) en zijn corrupte familie. (Wel even zeggen: dit is het verhaal hoe ik het hoor van de Tunesische mensen he) De politie daar reageert echter (veel te) fel, en er sterven 50 mensen!

Gevolg: er is protest tegen dit overdreven geweldgebruik en tegen de werkloosheid én de regering, het hele boeltje. Maandag ging ik naar school, maar de studenten hielden een kleine zitstaking, de lessen werden geannuleerd (op andere plaatsen waren al enkele scholen dicht). 's Avonds volgt het bericht van de overheid: alle scholen en universiteiten gaan dicht voor onbepaalde duur.

Gevolg: ik heb al een weekje vakantie :)

Dinsdag: in Tunis (best ver van Kasserine) komen er mensen op straat om nog wat te betogen tegen a) de werkloosheid + de regering en b) het overdreven geweldgebruik van de politie + voor vrije meningsuiting enzoverder. Op deze betogingen wordt weeral streng gereageerd door de politie. Op de nationale televisie zie je er niks van (de media in Tunesië wordt allemaal beheerst door de partij van de president => niks geen persvrijheid (daarom is ook youtube geblokkeerd hier) Om iets op te vangen kijk je hier dus naar Al Jazeera (internationaal nieuws) ), op facebook des te meer filmpjes (videoboodschappen, en beelden van betogingen, en van bloederige ziekenhuisscènes, je kent het).

Woensdag: De president heeft minister van Binnenlandse Zaken de laan uitgestuurd en enkele mensen die waren opgepakt tijdens betogingen weer vrijgelaten (dit om het volk te kalmeren he) (maar de bevolking wilt die president echt weg). Het protest breidt zich van Tunis Centre Ville naar de voorsteden uit, nog wat meer betogingen in het hele land, alsook bloedgeef-acties (allez ik kan niet goed inschatten hoe veel gewonden er zo vallen bij zo'n betogingen, het is nog niet echt zo erg dacht ik, maar toch is er bloedtekort in ziekenhuizen). In die voorsteden van Tunis wordt het leger ingezet (met gewapende soldaten en tanks en al dus!). Er is avondklok; tussen 20u en 5u30 mag je niet meer buiten. Als je in geval van nood toch je huis moet verlaten, twee handen op het hoofd leggen en vooral heel rustig wandelen, niet lopen.

Donderdag: Ik krijg van AFS een mailtje: 'zie je het zitten enkele journalisten te woord te staan?' Natuurlijk zag ik dat zitten! Een beetje later belt er een journaliste (niet zo'n heel vriendelijke), maar ik weet niet voor welke krant ze werkte ofzo... Ik lees op internet dat Thomas Cook zijn toeristen wilt repatriëren, en er zijn nog wat betogingen. Ook in Mornag worden er enkele vuurtjes gestookt, en de bankautomaat is stukgeslagen. 's Avonds doet president Zine El Abidine Ben Ali een speech op de televisie. Hij zegt dat hij niet meer verkozen zal kunnen worden bij de volgende verkiezingen, dat het geweld tijdens manifestaties zal stoppen, dat de broodprijs verlaagd wordt, ... De speech wordt wel positief ontvangen, en ondanks het uitgaansverbod komen er voor- en tegenstanders van Ben Ali op straat. In de nacht van donderdag op vrijdag worden er nog 13 manifestanten gedood door veiligheidstroepen (ondanks de belofte van president eerder die avond...)

Vrijdag: Er is een reusachtige betoging in Tunis Centre Ville, misschien wel 40.000 burgers komen op straat. Ze dragen borden met daarop: 'Ben Ali, dégage!'. Het is duidelijk: de regeerperiode van de president (die al 23 jaar duurt) moet nu stoppen. De beelden van politieagenten die de betogers met matrakken bewerken zijn behoorlijk indrukwekkend. Ook worden er schoten gelost, en traangas gebruikt. Ben Ali ontslaat zijn regering en meent binnen de zes maanden verkiezingen te organiseren. Er wordt over heel Tunesië de noodtoestand uitgeroepen: het leger neemt de controle van de politie over, het is verboden om samen te komen met meer dan drie personen, de veiligheidstroepen hebben de toestemming om te schieten wanneer iemand niet gehoorzaamt. De luchthaven is omsingeld door het leger, en het luchtruim is afgesloten. Ben Ali is gevlucht, zijn eerste minister Mohammed Ghannouchi heeft de macht overgenomen en is interim-president.

Hoe het nu verder gaat, weet ik dus nog niet. Of ik binnenkort weer naar school mag? Of er nu geen betogingen meer volgen? Of deze Mohammed Ghannouchi uit ander hout is gesneden?

Voor de rest is het voor mij persoonlijk nogal een saaie bedoening: ik zit zowat opgesloten thuis, en dan nog meer bepaald in mijn kamer, mijn familie is niet zo communicatief aangelegd. Ik zou eigenlijk misschien willen veranderen van gezin, maar de programmacoördinator van AFS Tunesië was deze week druk in de weer met protesteren, wat natuurlijk een belangrijke zaak is.
Ik heb wel nog telefoon gekregen van iemand van het VTM Nieuws, ze gaan me misschien morgen bellen via Skype, dus dan ben ik te zien en te horen in jullie huiskamer! ;-)



Het lijkt me wel dat het volk blij is van Ben Ali verlost te zijn, maar ze zeggen vooral: het is nog niet gedaan. Wait and see, zeker?

Tot de volgende!
Kaatje

Didandadidindandoedaw

Verdorie he, ik had mijn Carrie Bradshaw-gehalte wel een pak hoger ingeschat toen ik deze site oprichtte, maar blijkbaar ben ik mijn blog alweer superhard aan het verwaarlozen (nvdr, Carrie Bradshaw schreef geen blog, maar een column, om de die-hardfans van SATC niet tegen de schenen te schoppen).

We zijn 5 dagen ver in dit nagelnieuwe jaar, maar in Tunesië zou je haast kunnen vergeten dat er zoiets als Nieuwjaar bestaat; niks geen vuurwerk, nergens glaasjes met bubbels, nougatbollen aan feestjes, echt een sisser dus. Ook eerder in december toen de moslims het jaar 1432 verwelkomden kwamen er geen feestelijkheden aan te pas, doodzonde...

Maandag ben ik weer met school begonnen, na twee heerlijke weekjes vakantie (velen onder jullie zullen denken: "Kaatje, ben jij nu in feite niet voor een heel jaar op vakantie?" maar daar ga ik niet volledig mee akkoord), en ik heb last van een keerpunt-dipje. Binnen enkele dagen zit ik net in de helft van deze uitwisseling, en de gedachte van: "Oké, ik heb het nu wel gezien, wat nu?" spookt af en toe door m'n hoofd. Gelukkig heeft dat ook als gevolg dat ik begin na te denken over mogelijke studiekeuzes, wat een vooruitgang!
Niet dat ik al per sé huiswaarts wil keren, ik zou eigenlijk nog het liefst van al nu naar een ander land vertrekken, maar ja, dat is niet de bedoeling he.

Op school hadden we voor de vakantie natuurlijk ook examens. Behoorlijk gemakkelijk (al zijn mijn punten niet allemaal even schitterend), en pff, het Tunesische schoolsysteem, daar zou ik echt nen boek over kunnen volschrijven met wat er aan moet veranderen! Zeker nu ik ben teruggekeerd denk ik: dit is nutteloos, ik zou wel interessantere dingen kunnen gaan doen, maar ja, dat is niet de bedoeling he.

Voor de volledigheid zijn dit mijn examenpunten (op 20):
- Science de la Terre et de la Vie: 11
- Frans: 18,5
- Engels: 18,25
- Technique: 14
- Physique & Chimie: 9,5
- Physique Travaux Pratiques: 18 (I believe in miracles, want ik heb dus een circuit (ben het nederlandse woord kwijt, als ik het al ooit heb gekend) in elkaar kunnen steken met een ampèremeter, voltmeter, resistor en wat nog meer)
- Math: 12
- Sport: weet ik niet (ons examen was een soort van balletdansje uitvoeren, niet vermoeiend en behoorlijk belachelijk)
Mijn gemiddelde is 13, 55 maar die schoolresultaten laten me eigenlijk echt koud.

Over koud gesproken: dat is het hier ook in Tunesië! Brrrr, vooral binnenshuis en op school is het barsja beerda (heel koud), omdat ze hier nog nooit van centrale verwarming hebben gehoord. Maar ik denk dat het niet lang meer zal duren of ik zal weer over de aanhoudende hitte zitten te zeuren, dus ik klaag niet.

Mijn Arabisch gaat echt amper vooruit denk ik, maar het kan ook zijn dat het gewoon zo traag gaat dat ik het niet merk, maar dat het dus toch wel vooruit gaat :) Laat ons dat hopen, inchallah.
Met de familie vlot het niet echt, begin vorige maand heb ik een keer uitgelegd aan mijn gastvader dat wanneer ik aan tafel zit bijvoorbeeld ik me nooit aangesproken voel, ze zitten (vooral de moeder en de dochter) gewoon onder elkaar te praten. De situatie is niet echt veranderd, maar soit, ik ondervind gewoon dat ik mijn familie niet zo'n supertoffe mensen vind, tant pis.
Mijn nonkel, mensen van AFS, andere gastfamilies, er zijn in Tunesië wel toffe peren hoor, jammer dat het niet zo botert met mijn familie maar ik ben te moe om me onnatuurlijk te gaan aanprijzen als supertoffe gastdochter als ze nul komma nul blijk van interesse tonen he. (Al menen ze het waarschijnlijk wel goed hoor. Allez ja, pff! Ik kan het niet goed uitleggen!)

In de vakantie hebben we ook Kerst gevierd, nu ja, AFS organiseerde een 'feestje' op restaurant, het viel wel mee, en enkele uitstappen gemaakt (naar Tabarka, Aïn Drahem, Carthago, Sidi Bou Said en Tunis), maar ik zal jullie niet vervelen met uitgebreide verslagen.

Ik wens voor mijn trouwe lezers dat dit jaar aangename dingen met zich meebrengt (mooie examenresultaten, weinig tot geen stress, een goed boek, een leuke cd, fijne momenten, ...) en voor je het weet ben ik er weer, als dat geen hartverwarmende gedachte is :)

Kaatje

P.S.: Ik vond geen geschikte titel voor dit blogbericht